Proces terapeutyczny opiera się na tworzeniu mapy związku (systemu) i tego co determinuje jego dynamikę na poziomie jawnym i ukrytym. Praca przebiega na dwóch poziomach – indywidualnym i relacyjnym i jest skupiona na odnalezieniu zasobów pary, tak by każdy z partnerów pozostał w zgodzie z własnymi przeżyciami i potrzebami.

Proces terapeutyczny polega na wzmocnieniu poczucia bezpieczeństwa w parze, a następnie na wspólną analizę funkcjonowania pod kątem potrzeb przywiązaniowych. 

Ostatnim etapem terapii jest zbadanie możliwości zmiany dynamiki pary i utrwaleniu tej zmiany.

Każda para ma swoje zasoby, tylko często ich nie dostrzega lub w miarę upływu czasu przestaje je dostrzegać. Jeśli jednak w przeszłości coś się udawało, to znaczy, że para posiada takie umiejętności, tylko warunki zewnętrzne lub wewnętrzne determinują ich blokadę. Zarówno unikanie, jaki i eskalacja, chronią przed cierpieniem psychicznym. Obie strategie same w sobie nie są patologiczne, problem pojawia się jednak, kiedy w bliskich relacjach sięga się prawie wyłącznie do jednej wymienionych strategii i traci się elastyczność.

Elastyczność, obok umiejętności wyrażenia tego, co się aktualnie odczuwa są kluczowymi zasobami chroniącymi nasze własne zdrowie psychiczne, a co za tym idzie umiejętność tworzenia zdrowych relacji partnerskich.

Ważnym punktem wyjścia do skutecznej terapii pary jest to, że oboje partnerzy tego chcą i wkładają swoje zaangażowanie w proces terapeutyczny.